In 1857, nadat de Britse Joodse minister Sir Mozes Montifiori voor de zoveelste keer in het land was, besloot hij om een Joodse wijk te bouwen buiten de muren van de Oude stad. De reden hiervoor was dat de levenscondities van de Joodse inwoners in de Oude stad erg slecht waren. Deze wijk was eerst genoemd naar de Amerikaanse weldoener, Yehuda Toro, maar kreeg later de naam Mishkenot Sha’ananim, naar het vers in Jesaja 32:18 waar de term oase van vrede genoemd wordt.
De molen werd onder andere gebouwd om de inwoners van de wijk werk te geven. De molen is 15 meter hoog en 1 meter breed, gebouwd met lokaal steen (Jerusalemsteen) en volgens een Brits model. Van 1858 tot 1876 heeft de molen dienstgedaan. De molen is een belangrijk element in het landschap van Jerusalem en een belangrijke trekpleister voor bezoekers. De molen is erg lang verwaarloosd geweest, totdat de molen in 2012 gerestaureerd is door de stad Jerusalem, met financiële hulp van de organisatie Christenen voor Israël en de expertise van de Nederlander Arjen Lont. Vandaag is in de molen een klein museumpje en soms laat men de molen werken.
Naast de molen is een gerestaureerde replica van het koetsje waar Montifiori en zijn vrouw mee door het land trokken. Ter plaatse is er ook een restaurant en in de wijk bevinden zich verschillende ateliers van kunstenaars. De wijk was voor de Onafhankelijkheidsoorlog in 1948 een weinig bezochte buurt en was zeer verwaarloosd. Nieuwe immigranten vestigden zich in de wijk, maar velen van hen vluchtten toen van 1948 tot 1967 de wijk op de grens met Jordanië lag en de Jordaanse schutters van tijd tot tijd de wijk beschoten vanaf de stadsmuren. Hierna hebben veel van de inwoners de plaats verlaten voor een betere huisvesting en besloot de stad onder leiding van Burgemeester Kolek de wijk een ander functie te geven. De wijk werd gerestaureerd, maar volgens heel strakke lijnen die de oorspronkelijke stijl van de wijk zou behouden, met haar binnenplaatsjes, tuinen en steegjes. Niet alle inwoners waren erg blij met dit besluit. Vandaag is er in de wijk een tijdelijk gastenverblijf van het stadhuis voor belangrijke kunstenaren en andere belangrijke mensen uit de hele wereld. Daarnaast bevindt zich in de wijk een klein congres, een expeditiecentrum en een concertzaal die veel gebruikt wordt. Vanaf het hogere gelegen gedeelte heeft men een mooi uitzicht over de Hinom vallei, de oude stadsmuren en tot de bergen in Jordanië.
